Jest trzecia nad ranem, kiedy kończę list. Nie śpię od pierwszej, chodzę po moim gabinecie, nie mogąc zasnąć. Mój umysł wiruje w zawrotnym karuzelu pytań. Kim był ten mężczyzna na brzegu wody? Co to znaczy, że znalazłam nikiel z bizonem Michaela dokładnie w miejscu, w którym on stał? Kiedy zdecydowałam, że rozsądnie jest mieć korespondencyjnego przyjaciela w więzieniu? Gdzie mogę znaleźć mój mózg?