– Tak jest, proszę pana – odparł uprzejmie i bezszelestnie zamknął drzwi biblioteki, zostawiając mnie i Biancę samych. Chyba że stał na zewnątrz z uchem przyciśniętym do drewna, co było całkiem możliwe. Bianca spojrzała na mnie. – Więc, panie Boudreaux, jest pan gotowy na panią Boudreaux? Wypiłem całą szklankę whisky jednym haustem. Jej śmiech był równie ponury, co wyraz twarzy. – To nas dwoje. I