Kiwam z wdzięcznością, a potem wstaję i idę za nią, czując na plecach wzrok Aidana. Gdy tylko znajdziemy się w damskiej toalecie i drzwi się za nami zamykają, opieram się o umywalkę, zakrywam twarz dłońmi i wypuszczam głośno powietrze. Deb kładzie mi dłoń na ramieniu. – Nie zadręczaj się. On rozumie. Opadam rękami i patrzę na nią bezradnie. – Rozumie co? Że jestem idiotką? Brązowe oczy Deb są równ