Skinęłam poważnie głową, spuściłam wzrok na swoje stopy, powstrzymując łzy. – Czy jest coś jeszcze? – zapytał dziekan. Chciałam zapytać o moje przeniesienie, ale czułam, że dziekan teraz by na to nie pozwolił; poza tym było mi zbyt wstyd. Chciałam po prostu wrócić do domu. – Nie – odpowiedziałam. – To wszystko. Dziękuję. … Zrobiłam tak, jak powiedział dziekan. Zadzwoniłam do Edwarda i umówiła