Zobaczyłem, jak oczy Niny rozszerzyły się, kiedy w końcu wyznałem jej prawdę. – Nie – powiedziała, chodząc w tę i z powrotem i masując głowę. – To nie jest prawdziwe. Wilkołaki nie istnieją. Mówiące szkielety nie istnieją! Westchnąłem, wstałem i podszedłem do niej. – Spójrz – powiedziałem, odciągając rozdarte ramię moich dżinsów, żeby pokazać jej moją ranę. Już się goiła. Poszarpane ciało po at