Ignorując szok w oczach Isli, Julian, obejmując ją, wyszedł z domu. Zgodnie z przewidywaniami, Susan już wstała i była w salonie. Julian rzucił na nią okiem, a na jego twarzy pojawił się cień złego uśmiechu. Wyciągnął rękę i uniósł podbródek Isli. – Kochanie, jesteś taka piękna. Oczy Isli rozbłysły radością. Nie mogła powstrzymać delikatnego gruchania: – Prezesie Shaw, jesteś taki niegrzeczny… – N