Perspektywa Everleigh. Felix usiadł obok mnie na łóżku i położył mi na głowie wilgotny kompres. "Myślałem, że lekarz powiedział, że wyzdrowiałaś. Nie rozumiem, dlaczego zwymiotowałaś wszystko, co zjadłaś." "Wyzdrowiałam" – odparłam, zamykając oczy. Pokój wirował jak na karuzeli, a łóżko zdawało się jechać. Starałam się zachować spokój. "Będzie dobrze, obiecuję. Muszę tylko odpocząć." "Martwię się.