Perspektywa Everleigh. Powoli poruszyłam się na łóżku, a potem otworzyłam oczy. Spojrzałam na zegar nad głową – dochodziła dziesiąta rano. Wstałam z łóżka i podeszłam do okna. Odsłoniłam zasłony i spojrzałam w dół. Wciągnęłam świeże poranne powietrze, a uśmiech rozjaśnił moją twarz. To był nowy początek. Nagle poczułam czyjąś rękę na talii i oddech na karku. Odwróciłam się gwałtownie i zobaczyłam