Perspektywa Avery. – Hej, skarbie… czas wstawać – wyszeptał mi Xander do ucha. – Chcę spać… jestem wykończona – wymamrotałam sennym głosem, a Xander zachichotał. Nie dał mi się porządnie wyspać, a teraz chce, żebym wstała. Nie, nie ma mowy. Usłyszałam, jak wstał z łóżka, ale zignorowałam go i próbowałam zasnąć. – Proszę, kochanie, weź to – usłyszałam kilka minut później i ziewając, otworzyłam oczy