Perspektywa Avery. – Avery… czujesz się już lepiej? – zapytał Xander, a ja skinęłam głową. Nie mogłam mówić, usta miałam pełne naleśników. Były tak pyszne, że chciałam delektować się ich smakiem, zamiast je połykać. – Udusisz się, jeśli będziesz tak pakować te naleśniki do swojej małej buzi. Jedz powoli, kochanie – dodał, obserwując moje pełne usta. – Jheshtem fpozhonjie… – wymamrotałam z pełnymi