"Mary, kochanie! Zejdź na dół, musimy już jechać," zawołała stanowczo Catherine. "Już idę, babciu," odpowiedziała Mary, a w jej głosie słychać było smutek. "Dobrze! To chodźmy." "Dziękuję za wszystko, Emmo," powiedziała Mary, wyciągając dłoń do gospodyni. "Cała przyjemność po mojej stronie, panienko. Cieszyłam się, że w tym domu znowu była młoda dama. Uważaj na siebie i pamiętaj, że jesteśmy tu, ż