Zmarszczył brwi, wpatrując się prosto w moje oczy swoimi głębokimi, osadzonymi niczym obsydian źrenicami. Rozważał, czy mówię prawdę. Nie przejęłam się tym. Siedziałam cicho, gdy próbował mnie rozszyfrować. Po chwili w końcu się odezwał. "Jasne." "Dziękuję, doktorze Crest." Zawsze przyjemnie było mieć do czynienia z inteligentnymi ludźmi. Wystarczyło im rzucić okiem, a od razu łapali o co chodzi.