Podnosząc mnie, rzucił okiem na panią Eriksen, która wybiegła, usłyszawszy hałas. – Proszę zamówić taksówkę dla pani Larson! Pani Eriksen gorliwie pokiwała głową. Rebeka dopiero doszła do siebie po szoku. Wpatrywała się w nas, blada jak ściana. – Ash – błagała. – Wracaj do domu! – rzucił Ashton do niej, po czym wszedł ze mną do willi. Za nami słyszałam, jak pani Eriksen mówi: – Pani Larson, oto ta