Rozlega się dwa dzwonki telefonu, zanim słyszę głos Dot. – Luke, lepiej żebyś dzwonił z dobrymi wieściami, bo już wariuję. Powinna się już obudzić, a uzdrowiciele potrzebują… – Cześć, Dot – przerywam jej. Nie mogę uwierzyć, że nikt jej jeszcze nie powiedział, że się obudziłam. – Josie? – pyta z niedowierzaniem. – Tak, to ja. – O Boże, Josie, tak dobrze słyszeć twój głos! Tak się martwiłam. Jak się