Zmarszczyłam brwi. Czyżbym stała się więźniem? – Nie krzycz na nią. To ja ją zmusiłem, żeby poszła ze mną na zakupy – warknęłam. Jego oczy pociemniały. – Ja… Ja pójdę przygotować kolację – wyjąkała Ximena i odeszła. – Dlaczego nigdy nie możesz mnie posłuchać? Przewróciłam oczami i usiadłam. – Kontrolowanie mojej wolności nie było częścią umowy. – Po prostu staram się cię chronić – odparował. – Pos