*TESSA* – Tak. Muszę to zrobić, żebyście potem nie obwiniały mnie, jeśli coś zginie z tego domu! – warknęłam, podenerwowana. Kiedy obie stały w milczeniu… Ułożyłam z powrotem swoje rzeczy i zamknęłam walizkę. Potem wstałam. – Możecie mieć tego mężczyznę i ten dom. Nie są mi potrzebne – zagrzmiałam. To, co powiedziałam, nie było skierowane tylko do niej. Było też dla mnie. Potrzebowałam determinacj