Sabrinę przeszył dreszcz zaskoczenia. Skupiła się na przyzwyczajeniu do ciemności i ujrzała Sebastiana siedzącego samotnie na kanapie. W ustach trzymał niezapaloną cygaro, dłonie spoczywały na kolanach. Lekko zmarszczone czoło i głębokie, czarne oczy wpatrywały się w nią badawczo. „Panie…” – Sabrina zamierzała zapytać, dlaczego wciąż nie śpi i gdzie jest Selene. Nie zadała jednak pytania. Zszo