Sabrina wyglądała na niepewną i bez słowa. Żywy, niewinny uśmiech, pełen życia, który gościł na jej twarzy przez ostatnie kilka dni, zniknął. Wróciła do swojego chłodnego, zdystansowanego wyrazu. W oczach Nigela ten widok był niezwykle żałosny. A jednak czerpał przyjemność z obserwowania tej żałosnej, a zarazem zdeterminowanej miny. Tak było ciekawiej. – Zastanawiałem się, skąd ta nagła radość