Werdykt: nie była. Posłałam jej przepraszający uśmiech, a policzki płonęły, jakbym połknęła kaloryfer. Myślałam, że byłam subtelna. Najwyraźniej nie. Oktawia roześmiała się srebrzyście. – Myślałaś, że coś jest między mną a Ashem, prawda? Jęknęłam. – Tak… Mogłam całkowicie źle odczytać całą tę sytuację. Przepraszam, to po prostu ja jestem głupia. Uśmiechnęła się. – Nie martw się, nie jesteś pierwsz