Ashton patrzył, jak wbiega do domu, cała rozdygotana, z rumieńcami na policzkach. Wypuścił z siebie krótki, stłumiony śmiech. Potem odwrócił się do Gino, który wciąż kręcił się przy drzwiach samochodu. – Następnym razem nie jedź tak cholernie szybko. Szofer skinął głową. – Tak, szefie. Nie wdawał się w dyskusję, choć oczywiste było, że to Ashton zwykle poganiał go, żeby naciskał na gaz. Cenił swoj