Kiedy otworzyłam drzwi, żeby wziąć pocztę, Ashton już tam stał z tacką z kawą i papierową torbą. Zamrugałam. – Yyy, dzień dobry. Wyszło to niezręcznie. Nie mogłam nic na to poradzić. Ostatniej nocy jakimś cudem zgodziłam się wyjść za tego mężczyznę, a mój mózg wciąż się restartował. – Dzień dobry – powiedział gładko. – Przyniosłem śniadanie. Oczywiście, że tak. – Dzięki. Wejdź. Wyglądasz… ładnie.