SONIA, PERSPEKTYWA PIERWSZOOSOBOWA Musiałam zemdleć chyba z dwa razy. Kiedy znowu otworzyłam oczy, otaczała mnie nicość. Ciemność była tak gęsta, że mogła rozpuścić obrazy z wyobraźni. Nie wiem dlaczego, ale wyciągnęłam rękę. Może miałam nadzieję czegoś dotknąć. Ale nie mogłam nawet ruszyć dłoni do przodu. Szarpnęłam i wtedy zdałam sobie sprawę, że jestem związana. Moje ręce były skręcone za mną i