SONIA, PERSPEKTYWA PIERWSZOOSOBOWA – Co ci się stało? – zapytałam ponownie, na wypadek, gdyby mnie wcześniej nie usłyszała. Zamrugała kilkakrotnie i wstała, mimo że moje dłonie wciąż spoczywały na jej ramionach. – Porozmawiajmy na osobności – powiedziała. Odsunęła się od mojego dotyku, a ja wstrząsnęłam się, jakby niewidzialna siła wyrwała mnie z transu. Nie zauważyłam wzroku Ramona, gdy podążyłam