PERSPEKTYWA XANDRA: Dusiła się. I byłem przekonany, że udaje. Wstrząs przeszył mnie, redukując dźwięki wokół mnie do wysokiego, piszczącego szumu. Ona nie udawała. A ja stałem z boku, niezdolny do zrobienia czegokolwiek. Wspomnienia napłynęły gwałtownie, zanim zdążyłem je kontrolować lub trzymać na dystans. Obrazy Katherine wypełniły mój umysł. To samo przydarzyło się Katherine. Była w niebezpiecz