PUNKT WIDZENIA SABRINY: "Puść mnie," wyszeptałam, a głos mi drżał. To jest żenujące. Cholernie żenujące. To nie było jak w refektarzu, gdzie przewrócił mnie przez stół. To było inne… osobiste. Złapałam go za udo i próbowałam się podnieść, ale on jednym ruchem ręki oparł mnie z powrotem. Wbiłam paznokcie w jego udo tak mocno, jak tylko mogłam, mając nadzieję, że zostawię ślad. Nie udało się. Nie mo