– Proszę bardzo. – Ann odeszła, zostawiając mnie i Aleca samych. Nie chcąc widzieć litości w jego oczach, też ruszyłam przed siebie. – Dzięki – rzuciłam przez ramię, wzdychając. – Spędź ze mną dzień – odparł Alec. – Słucham? – Nawet się не zatrzymałam, zmuszając go, by dotrzymał mi kroku. Wciąż miał na sobie tylko szorty z poprzedniej nocy. Jego goła klatka piersiowa wręcz krzyczała, bym ją poliza