– Pani Kris! Kopę lat! – Hostessa uśmiechnęła się, gdy weszłam do środka. – Aż za długo! – zaśmiałam się. – Chodźcie, mam dla was stolik. – Dzięki, Ira! – Nie ma za co! – Pomachała ręką, odchodząc. Nienawidziłam siedzieć tyłem do drzwi, ale najwyraźniej instynkt alfy w Alecu sprawił, że to on musiał zająć to miejsce. Westchnąwszy, usiadłam. – Często tu bywasz? – Alec uniósł brew, patrząc na mnie.