Poczułam, jak moje ciało się rozluźnia, a oczy wracają do normy. – Tak. – Nie bardzo wiedziałam, co na to odpowiedzieć. – Wracamy do domu? – Tak. – Niezależnie od tego, kto jest moim przeznaczonym, nigdy nie nazwę tego miejsca domem. Spakuję swoje rzeczy i nigdy nie spojrzę za siebie. Alec wyciągnął skądś chusteczkę, której wcześniej nie widziałam, i zaczął ocierać moją wargę. – Nic mi nie jest. N