Marek niósł mnie na rękach po schodach i przez drzwi. Mężczyźni stojący na korytarzu momentalnie stanęli na baczność. Spojrzeli od niego na mnie i zaczęli się odsuwać. – Keenan. Keenan wystąpił naprzód, wyglądając na zmartwionego, obserwując nas dwoje. – Tak, szefie? – Przyprowadź samochód na tył. Kiwnąwszy głową, Keenan zniknął z naszego pola widzenia, a Marek skinął głową w stronę pokoju. – Pozb